Hello,
काल रात्री मला  एक स्वप्न पड़ल. पण काय ते मी  आता विसरले. पण सकाळी उठले  तेव्हा त्या स्वप्नामुळे मला ही कविता सुचली

एक छोटीशी परी

उंच उंच पर्वत त्यात खोल दरी,

त्यात उभी होती एक छोटीशी परी

तयार होती मारायला उडी,

या सुंदर जगात कायमची घ्यायला दडी

परी आली होती आईबाबांच्याच बरोबर

पुरामुळे उध्वस्त झाले होते घरदार

पण या परीत लपले होते एक प्रेमळ भूत

कोणावरही निस्वार्थ प्रेम करणारे,

त्या दरीत उरले होते एकच हिरवेगार झाड

परी रडू लागली, हट्ट करू लागली

आईबाबा होते स्वतःच्याच विचारात

दुष्ट जगामुळे आत्महत्या करण्यात

परीला शेवटी एकदाच बघायचे होते ते झाड

आईबाबांना खेचत घेउन गेली परी

ते तिघे उभे राहिले झाडाखाली

तितक्यात डोक्यावर फुले पडली बहाव्याची

जगाकडून ओथंबून मिळणारे प्रेम वेगळ्याच रूपात दिसले

आत्महत्या करणे मनातून कुठच्या कुठे पळून गेले

-मल्लिका चौकर