एक वेगळा अनुभव

माझा   ब्लोगवरती  सहभाग् गेल्या काही दिवसात न झाल्यामुळे  क्षमस्व .

गेल्या आठवड्याच्या शनिवार पासून मी व माझे शाळेचे मित्र एकत्र एका वृद्धाश्रमात जायला सुरु केले आहे . आमच्या  शाळेत 8वी पासून समाजशिक्षण (social Learning) म्हणून एक नवीन विषय आहे ज्यात मुलांना आपल्या आजुबाजूच्या समाजासाठी काहीतरी करायचे असते . शिक्षिकांनी आम्हाला असे सुचवले कि ह्या  वर्षी प्रत्येकांनी स्वतःला जे समाज कार्य करावेसे वाटते ते निवडून करायला प्रारंभ करावे .
काही मुलांनी आपल्या परिसरातला कचरा साफ करायला सुरुवात केली , काहींनी रस्त्यावरच्या कुत्र्यांची मदत करायच ठरवलं ,तर काहींनी गरीब व अपंग मुलांची मदत करायच ठरवलं . आम्ही 3 जणानी मात्र वृद्ध गृहस्तांची मदत करायचा निष्चय केला . माझ्या मनात सुरु करायच्या आधी हा विचार आला की त्या वृद्धाना सर्वात जास्त गरज आहे जिव्हाळ्याची  व नातवंडांच्या प्रेमाची , म्हणून आम्ही त्यांच्याशी नुसतच  गप्पा मारायचा विचार केला .

तिथे पोहोचल्या बरोबर तिथल्या SISTERS नी आमचं  आदरातीथ्य  केल . पुढचे अडीच तास कसे गेले ते कळलंच नाही .आम्ही थोड्या आजी -आजोबाना जेवण वाढल , भरवल , त्यांच्या साठी गाणी म्हंटली , इ . त्यांना अगदी त्यांचीच नातवंड व मला माझेच आजोबा आजी मिळाल्याचा भास झाला . आमच्याशी बोलताना ते आणखीन आणखीन open out झाल्याच मला जाणवलं . कितीतरी काळानी त्यांना आपलसं कोणीतरी मिळाल असावं . त्यात थोड्या जणांना तर बरेच छंद सुद्धा होते , मग त्यानी आम्हाला शिकवायचं कबूल केलं . प्रत्येक जण वेगवेगळ्या कारणांनी इथे आले होते . एक एकाची कहाणी ऐकून मन भारावून जायचं . पण हे   नाते जोडण्याचे प्रयत्न सफळ  झाले . त्यांना ही ह्या गप्पा मारण्याच्या कृतीमुळे अस  वाटेल कि ते एकटे नाही पडले आहेत  . हा कार्यक्रम आता वर्षभर आम्ही चालू ठेवणार आहोत . ह्या आधी असा अनुभव कधीच घेतला नव्हता .