Monday, July 16, 2012


माझा अनुभव
मी शाळेत असताना Tution  ला एका बाईंकडे ( श्रीमती ऐनापुरे) जात असे. काही वर्षांनी बाई त्यांच्या Family Problem मुळे अचानक डोंबिवलीसोडून पुण्याजवळ निगडी ला स्थायिक झाल्या.
बरेच वर्ष मला बाईंना भेटायची फार इच्छा होती पण पत्ता मिळत नव्हता. बरेच प्रयत्न करून तो मिळवला आणि काही महीन्यांपूर्वी मी, चिन्मय केदार बाईंना भेटायला गेले.
सुरूवातीला चिन्मय बराच सा होता की तिकडे जा काय करणार, काय बोलणार? पण आम्ही त्यांच्याकडे जो तास दीड तास होतो त्यात त्यांनी अति आपुलकीने आणि मन मोकळया गप्पा मारल्या. विशे म्हणजे चिन्मयही ळूळू मोकळा श्वस्त झाला.
एवढया वर्षांनी मी मुद्दामून भेटायला गेल्यामुळे बाईंना वाटलेले समाधान , जिव्हाळा त्यांच्या चेहेयावर, बोलण्यातून स्पष्ट जाणवत होता. या भेटीमुळे लाही खूप आनंद झाला एका अत्यंत चांगल्या प्रेमळ व्यक्ती चिन्मय केदारची भेट झाल्या मुळे खूप बरे वाटले.
 त्या वेळी जाणवले की आपल्या नकळत चांगल्या माणसांचे आपल्यावर लहानपणी किती चांगले संस्कार होत असतात.

मृदुला

2 comments:

  1. Really you must have had a wonderful time with the teacher. That reminded me of my Social studies teacher, Mr. Kothavale Sir, because of him I started liking social sciences. The way he used to teach us was just too good. He used to ask us to close all our books and just listen to him. And believe me he used to create the whole picture of History in front of us. After finishing the 'story' he used to give us 'questions' on that topic and on the basis of listening we used to comprehend the answers. Now when I teach my children French Revolution, I understand how thorough he must have been in his topic.

    Archana

    ReplyDelete
    Replies
    1. I'd like to say that even my History teacher does the same thing and I also have developed an interest in History and even civics.
      I guess teachers do matter a lot!
      -Anagha

      Delete